Papa

Ik mis je aanwezigheid,
Ik mis je vertrouwde stem.
De tranen stromen over me gezicht,
En ik vind geen rem.

Onze herinneringen zijn te mooi,
Om allemaal te vergeten.
Het zijn dingen die anderen niet snappen,
Onze band is niet te meten.

Maar toen werd je ziek,
Ik hoorde het en stortte in.
Het ging traag en sloom,
Het deed pijn, bij jou binnenin.

Ik verloor je in die strijd,
Het sleurde je mee dag in dag uit.
Het bracht je naar een plek die ik soms benijd.
Die plek wie weet,waar het mag zijn.
Daar waak je over ons en dat vind ik fijn.

Maar ik mis je nog steeds,
Ook al is het niet meer zo erg als eerst.
Maar het is nu even een gevoel,
Dat compleet over mij heerst.

papa ik mis je zo